นักเขียนอักษรพู่กันจีนชื่อดัง
ได้บันทึกถึงความรู้สึกที่มีต่อชีวิต
เมื่อผ่านเข้าใกล้วัย
70 ซึ่งมีสาระน่าศึกษาดังนี้
"พออายุใกล้ 70 ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่ง 7 สิ่งในชีวิต
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- ต้องอยู่ให้รอด - ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วตก อยู่อีก 1 วัน... เหลือน้อยลง 1 วัน สุขอีก 1 วัน... กำไร 1 วัน
- ต้องอยู่ให้มีความสุข-ตำแหน่งสูง มิสู้มีรายได้สูง..รายได้สูง มิสู้อายุยืน..อายุยืน มิสู้มีความสุข..ขอให้มีความสุข เพราะความสุขคือเงินสด..นอกนั้นแค่กระดาษเช็ค
- ต้องเป็นของเราเอง-หมายถึงไม่ใช่เป็นของคนอื่น หรือยืมของคนอื่นมาใช้....ตำแหน่งเป็นของชั่วคราว ..เกียรติยศเดี๋ยวก็ผ่านไป ..สุขภาพเท่านั้นที่เป็นของเรา
- ไม่เหมือนกัน-ย่อมไม่เหมือนกัน ความรักที่พ่อแม่ให้กับลูกไม่มีขีดจำกัด..แต่ความรักของลูกต่อพ่อแม่มีขีดจำกัด....ลูกๆ ป่วย พ่อแม่กลุ้มใจ..พ่อแม่ป่วย แค่ลูกๆ มาเยี่ยมมาถามไถ่ ก็พอใจแล้ว..ลูกๆ ใช้เงินพ่อแม่ สมเหตุสมผล..พ่อแม่จะใช้เงินลูกๆ ต้องมีเหตุมีผล..บ้านพ่อแม่ก็คือบ้านลูกๆ..บ้านลูกๆ ไม่ใช่บ้านของพ่อกับแม่ไม่เหมือนกันก็คือไม่เหมือนกัน..พ่อแม่ที่เข้าใจ จะถือเอาความกตัญญูกตเวทีของลูกๆ เป็นจิตอาสาและความสุข ไม่หวังการตอบแทน..หากหวังการตอบแทน นั่นคือหาทุกข์ใส่ตัว
- อย่าคาดหวังใคร-ยามป่วยอย่าคาดหวังใคร แม้แต่ลูกๆ.."ไม่มีลูกกตัญญูหน้าเตียงคนป่วยเรื้อรังหรอก"..คาดหวังคู่ชีวิตหรือ เขาเองก็เอาตัวไม่รอดอยู่แล้วที่คาดหวังได้ คือเงินอย่างเดียว ใช้เงินรักษาตัว
- ระลึกแต่ความหลัง -อาจจำเป็น เพราะจำเรื่องราวได้น้อยลง ลืมมากขึ้น ฉะนั้นสุขภาพคือทรัพย์..จำไว้..แข็งแรงเข้าไว้ จะได้เตะปี๊บดัง....มีเงินเก็บเข้าไว้ หาความสุขเสมอ..
- อย่ากลัวความตาย-เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมชาติ ทุกคนเท่าเทียมกัน..ต้องมีความพร้อมด้านจิตใจ พอยมบาลมาเรียก ก็พร้อมที่จะไปได้เลย ต้องไม่มีการอาลัยอาวรณ์..
ครบ 7
ข้อ
"ยามลำบาก มากอุปสรรค.. ต้องตั้งหลักให้มั่นคง
ยามได้ดี
มียศสูงส่ง.. ต้องรู้ปลง ปลดปล่อยวาง"..
ฉะนั้น อย่าท้อ เวลาผ่านไป
เงื่อนไขเปลี่ยน
สถานการณ์ก็มักผันแปร อาจดีขึ้นก็ได้..
เราไม่จำเป็นต้องรวยเพราะมีเงินมาก
แต่เราอาจรวยความสุขได้เพราะการให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น